Als weggebruiker kom je heel wat ongerief tegen in het verkeer: drempels, rare bochtjes, teveel stoplichten, om de haverklap rotonde, medeweggebruikers en in Oss nu ook, ovale drempels, zomaar net voor een stoplicht, midden op de rijbaan waar je gewoonlijk lekker gas kunt geven om nog net even het stoplicht te halen. Wie niet genoeg afremt wordt ‘behoorlijk door elkaar geschut’ als hij erover heen sjeest. Dus wat doet iedereen? Juist, afremmen. Er is in de Osse gemeenteraad een ‘kleine oppositiepartij’(1 zetel), die wil die dingen onmiddellijk weg hebben. Al dat afremmen, veroorzaakt alleen maar files, weten de deskundigen van dit partijtje dat in Oss voor zichzelf begonnen is en na een afsplitsing van Forum voor Democratie onderdak vond bij JA 21.
Maar waarom zijn al de obstakels eigenlijk uitgevonden? Welk probleem ter plaatse moesten zij eigenlijk bestrijden? Welk alternatief dragen de verongelijkte doorrijders aan, die niet voor niets Dynamisch Democratisch Oss heten? Geen woord daarover. Ja, eventueel een ‘gewoon’ drempeltje waar je met maar liefst 30 km. per uur overheen kan vliegen.
Van de dynamische opposanten die ook al tegen opvang van asielzoekers zijn en tegen windmolens, moet Oss het hebben. En natuurlijk al die autobezitters met een deuk in de knalpijp omdat ze zich nog even snel over die hobbels wilden lanceren, op weg naar de andere kant van het kruispunt.
Als leerlingen op school een verslag moeten inleveren, blijkt er niet zelden meer aandacht besteed aan het titelblad dan aan de inhoud, De goeden niet ten aangesproken natuurlijk.
Als een politicus of bestuurder voor het oog van de camera een rapport aangereikt krijgt, zit het met de voorkant ook wel goed. Maar ook hier kan de kaft de vlag op de modderschuit zijn.
Toen Kamervoorzitter Bosman het verslag van informateur Plasterk overhandigd kreeg, bleek het documentje in een witte A4-enveloppe verstopt te zijn. De enveloppe bleef dicht, dus Joost mag weten wat de formateur erin gestopt had. Het origineel zat ongetwijfeld ‘gewoon’ in ieders mailbox. Die armetierige enveloppe, zonder logo en een eenregelige, scheef geschreven geadresseerde, staat daarmee symbool voor het ‘eremoeiig’ gedoe van de drie partijleiders die vooral hun energie staken in geveinsde verbazing over de Grote afwezige Schuldige. Haags volkstoneel anno nu.
Onbedoelde schade of bijkomend voordeel
Natuurherstel is een eigentijds toverwoord. En wie zou er tegen zijn? Dat we voor het herstel van natuur iets moeten inleveren, staat ook buiten kijf. Maar daar begint het probleem. Wie, wat, hoeveel en wanneer? De boeren minder vee, onze tweede auto de deur uit, plastic de wereld uit, fossiele brandstof in de ban? Keuze genoeg. Maar als je een schapenhouder moet uitleggen dat zijn door een wolf doodgebeten schapen een soort collateral damage zijn voor het grote doel, wens ik je veel succes, of liever sterkte. Want de schapenhouder ziet je aankomen.
Heeft die niet een beetje gelijk als hij de wolf hoe dan ook wil verjagen? Een wolf hoort bij een samenleving die niet meer bestaat, zou een stelling kunnen zijn. Maar voor die opvatting moeten we hekken om onze samenleving zetten om de wolf bij de buren te houden. Bijkomend voordeel is dan wel weer dat daar het natuurherstel onbelemmerd vorm krijgt.
Wie wil daar nou wonen?
Als je tot afgrijzen van vrijwel de gehele wereld een nieuw dorpje wil stichten voor land- en ideolgiegenoten in een illegaal verkregen gebied, en je noemt dat oord voor medefanaten naar Donald Trump, geef je dan niet impliciet toe dat je met die ‘Trump Hights’ lelijk kleur bekent? Althans voor vrijwel de gehele wereld? Het zal Israël een zorg zijn.
Wie weet is er op de Krim of in de Donbas een plek genoemd naar Poetin. Zou zo maar kunnen.
Maar vermoedelijk zijn deze vernoemingen een kwestie van tijd. Bij inkeer zijn immers zelfs Leningrad en Stalingrad omgedoopt. Bij ons zijn we Van Heutz al kwijt en staat Jan Pieterszoon Coen al met een been buiten. God is al verdwenen uit Jorwerd, dus alles is mogelijk. Maar we zitten nog wel met Willemstad, Anna Palowna, Wilhelminadorp, Julianadorp en Oranjestad. Een namencrisis kan er nog wel bij.
Laat de Paus in godsnaam te hulp schieten
Als Rutte een kerel, is zet hij Wopke Hoekstra onmiddellijk op straat. Of hij verbant hem naar het buitenland. Mona Keijzer werd vorig jaar om minder terug naar Volendam gestuurd. Maar Rutte is alleen flink als het hem uitkomt, vrees ik, als hij er zelf geen last mee krijgt.
Hoekstra (bang voor de boerenkiezer) vindt het jaar 2030 voor de stikstofdoelen niet meer ’heilig’. Misschien kan de Paus hier ingrijpen. De katholieke kerk roept iedere vijftig jaar een heilig jaar uit. Als Franciscus een vent is, doet hij voor 2030 een tussenjaartje. Beetje extra piëteit kan voor de kerk van Rome toch geen kwaad. Scheelt misschien weer een paar excuses.
Eindelijk weer een wonder
Er gebeuren in Nederland zelden wonderen, behalve in de katholieke kerk. Op die paar mirakels die wél plaats vonden, moet je zuinig zijn. Eén is de wonderbaarlijke bekering van koning Willem II. Die werd in 1848 in één nacht liberaal. ’s Avonds bij het tandenpoetsen nog blij met het tegeltje boven zijn bed van een bewonderde voorganger ‘l’état’ c’est moi’ ’s morgens bij het aantrekken van zijn pantoffels ineens ‘Anna, schat, ik denk dat ik lid word van de VVD’. En dankzij de liberalen en Thorbecke zat hij voortaan voor de show op de troon .Een gelaagde overlevingsstrategie want anders was hij er net als zijn Europese evenknieën uitgeknikkerd. Altijd op tijd op andere paarden wedden.
In onze tijd veranderde premier Mark Rutte in één nachtelijk debat plotseling in een vervend tegenstanders van alles wat hij tot dan toe in zijn politieke leven had bekonkeld. De macht moest voortaan naar het parlement. Dat had hij altijd al gevonden, herinnerde hij zich ineens. Willem II ging kunst verzamelen maar ging er nagenoeg failliet aan. Het koninklijk huis verkocht noodgedwongen bijna het hele spul. Na de bekering van Mark Rutte kan die wellicht ook ceremonieel verzamelaar worden; van achterhaalde ideeën. Die collectie kan dan later in de ramsj, of beter nog, aan de straat.
Voorzienigheid
Ik zag hoe Trump en dame naar de helikopter liepen om even later per Air Force One uit het zicht te verdwijnen. Ze zetten tijdens zijn afgang Frank Sinatra voor hem op. Maar het lied dat in mijn hoofd zat werd in 1964 met een vooruitziende blik door Lennon & McCartney op de LP Beatles for Sale gezet. Zij zongen:
Ik wil het feest niet bederven dus ik ga weg
Ik wil mijn teleurstelling al helemaal niet laten zien
Hier heb ik niks meer te zoeken dus ik verdwijn
(…) wat is er toch mis gegaan?
Op dezelfde LP staat ook I’m a Loser maar weet hij veel. Arme man toch.
Gouden kalf
De zelfverklaarde godheid van de Forumkerk kwakkelde al een tijdje maar gaf er op een zekere dag toch de brui aan. Waar die andere God nog een paar dagen nodig had voor zijn wederopstanding, poogde de Verlosser van Forum de klus in één dag te klaren. Zijn discipelen schrokken zich dood. Ze waren er nog niet klaar voor maar wel klaar mee. De Ziel van hun partij was intussen dermate bevlekt met doodzonden dat een volle aflaat, een behoorlijke bedevaart of zelfs een moedertje lief er niets meer aan konden doen. Laat de jongeren tot mij komen, desnoods digitaal, probeerde de gevallen aartsengel nog, maar de volgelingen kennen geen absolutie. Wij staan erbij en kijken ernaar. De volgelingen vinden wel weer een ander gouden kalf.
Van je familie moet je het hebben
Negen wijzen hebben drie jaar gestudeerd op weer een nieuwe vertaling van de bijbel. Of het een katholieke of een protestantse variant betrof, werd mij niet duidelijk maar dat maakt nogal wat uit. Hoe dan ook, er komen in de Nieuwe Bijbel 3500 wijzigingen. Hier en daar wordt het (?) Geloof wat draaglijker. Neem Exodus 20:5. Hierin laat God kinderen van ouders die ‘andere goden naast mij vereren’ boeten tot in het vierde geslacht. Maar dat verandert dus. Een beetje maar, maar toch.
Religieus vreemdgaan was en blijft verboden natuurlijk, alleen is nu de strafmaat aangepast. Was het eerst zo dat zo’n schuinsmarcheerder tot in de vierde generatie boete moest doen, zoiets dus als vier keer levenslang, nu kunnen hij en zijn nazaten, tot en met zijn achterkleinkinderen ter verantwoording worden geroepen. Wat daarvan ook de consequentie moge zijn. Leuk voor die nazaten. Van je familie, in dit geval je overgrootvader, zijn vrouw of van beiden, moet je het maar hebben. Hadden ze niet beter alles kunnen afrekenen met de vreemdgangers zelve? Een kerkelijke reclassering, voorheen de inquisitie, had er meteen korte metten mee gemaakt. Meteen afrekenen. Misschien iets voor een volgende, nog iets minder haatdragende editie.
Koninklijke subsidie
Iemand van de Koninklijke Horeca Nederland kwam met het lumineuze idee om studenten die niet in quarantaine willen, te gaan belonen als ze zich toch voor een dag of tien opsluiten in hun studentenhuis. Een mooie bijverdienste voor die stamgasten natuurlijk en misschien kan er ook drank thuisbezorgd worden, dan verdient het studentencafé de beloning ook weer terug.
Dat de Koninklijke Horeca in een voortdurende staat van beneveling verkeert, snap ik wel. Dat de branchegenoten dan wartaal gaan uitslaan, is ook verklaarbaar. Maar nu hebben de Koninklijke kroegbazen vermoedelijk te diep in het eigen glaasje gekeken en is de kennelijke staat, kennelijk boven het toegestane maximum uitgestegen.
Als de Koninklijke horecaffers er nóg een rondje tegenaan gooien, komen ze ongetwijfeld met het plan dat iedereen die noodgedwongen iets doet waar hij helemaal geen zin in heeft, kan rekenen op een subsidietje van Horeca Nederland.
Voortaan dan maar zonder het predicaat Koninklijk, zou ik zeggen.
Even doorpakken
Geen koning is heilig. Tallozen zijn door tijdgenoten onthoofd of anderszins aan hun einde gekomen. Dat die Belgische Leopold II het nu weer moet ontgelden, lijkt me logisch. Deze uitbuiter met miljoenen doden op zijn geweten, had natuurlijk al eerder van zijn sokkel getrokken moeten worden, maar alles heeft klaarblijkelijk tijd nodig. Dat die brave Columbus nu ook aan een beeldenstorm ten onder gaat, vind ik gek. De man die op weg naar Indië ergens halverwege Afrika de verkeerde kant op zeilde om vervolgens Amerika op de kaart te zetten, was toch geen indianenhandelaar? Althans niet volgens onze schoolboekjes. Bij nadere naslag deed hij echter nogal wat dingen die God verboden had. Meer dan genoeg om minstens een pot verf voor te kopen. En een alineaatje erbij natuurlijk voor onze scholieren.
Herwaarderen is een opgave en te oordelen naar de fenomenale aantallen demonstranten die wereldwijd racisme en discriminatie aan de kaak stellen, gebeurt dat nu weer even in alle hevigheid. Even doorpakken nu. Er zijn nog genoeg witte helden die nodig van hun voetstuk moeten. En dat zijn niet alleen historische figuren.
Wapens in de pastorale gereedschapskist
De katholieke kerk wordt steeds frivoler. Vandaag zag ik op een foto in de Volkskrant een pastoor op een skateboard voorbij scheuren. Toog wapperend in de wind. Vorige week haalden enkele priesters de pers met een waterpistool waarmee ze als doopritueel op anderhalve meter een baby bespoten, en een ander werkte een file parochianen af door via het autoraampje van het geduldig wachtende slachtoffer, een straal wijwater naar binnen te spuiten.
Een raar trekje van de clerus om een pistooltje aan de pastorale gereedschapskist toe te voegen. Waar is de goeie ouwe wijwaterkwast? En heeft de zegening met de (gedesinfecteerde) hand zijn kracht verloren? De katholieke kerk heeft altijd al iets gewelddadigs gehad als het gaat om bekering en het verdrijven de andersdenkende. Nostalgie? In Coronatijd steken er wel meer rare dingen de kop op.
Jacob, de pacifistische pastoor die volgens Robert Long met dipsaus een feest maakte van de communie, is al lang geleden in de ban gedaan. Als ze die nou in ere herstellen, halen ze misschien de dertig toeschouwers nog in hun kerk. En dan hoeft de pastoor niemand nat te schieten.
Kroegbaas blijf bij je tap
Er zijn caféhouders, restauranthouder en ook ondernemers in de horeca, maar tegenwoordig worden eigenaren of exploitanten van een café steeds vaker aangeduid als kroegbaas. Dat klinkt nogal louche en misschien is het ook zo bedoeld. Als ze hun mening geven over de (nog steeds niet toegestane) openstelling van hun zaak klinken zij meestal ook niet verheffend. De tent moet open, dat snapt iedereen, maar de ratio is in de argumentatie meestal ver te zoeken. Menig kroegbaas heeft over veel, weinig verstand. Wel een uitgesproken mening.
Sommige kroegbazen zingen, gaan in de politiek of schrikken er niet voor terug een boek te schrijven. Als ze het nou houden bij het tappen van een biertje tijdens de toegestane openingstijden, is dat voor iedereen het beste. Je snapt zo’n kabinet toch niet? Wie wil er nou niet doodblijven in zijn stamkroeg?
Buitennissigheden
Toen ik nog een trouw luisteraar was van de verkeersinformatie, hield ik uit verveling in de file ooit een lijstje bij van vreemde voorwerpen op de snelweg. Aanvankelijk werd ik vrolijk als er weer een schoen, een keukenkastje of een dakkoffer door de weginspecteurs van Rijkswaterstaat was aangetroffen. Zij niet natuurlijk, maar je kunt alles van twee kanten bekijken. Van een verloren vogelkooi of een dixie hoef je niet onmiddellijk een negatief verkeersbeeld over te houden. Van de levende (en dode) have sprongen de varkens, de kippen, af en toe een paard en een verwarde hond eruit. Maar na de zoveelste rol vloerbedekking, de keur aan bouwmaterialen of de zoveelste gekantelde vrachtwagen, ging er zelfs voor mij de lol af. Nu concentreer is me op de buitenissigheden die in mijn autospiegels verschijnen als ik mijn begrenzer heb afgesteld op 104. Ruim baan voor de busjes, voor de bouwers, de installateurs, de schilders, de afwerkers en alle soortgenoten die hun (ongewassen) handen laten wapperen tegen de verdrukking van het Coronavirus in. Je kunt alles van twee kanten bekijken al ziet een flitspaal het toch vaak anders.
Lockdown is als woord zo snel ingeburgerd dat er niet eens een Nederlands origineel voor is. Nou bekt lockdown natuurlijk beter dan afsluiting, vergrendeling of zelfs opsluiting, maar toch. Waar blijven de taalpuristen die meteen van zich laten horen als we zeggen dat we onze ‘mail checken’ of ons afvragen of iets ‘überhaupt’ zin heeft?
Is er een vriendelijk pseudoniem dat de diepere of intelligente betekenis van nogal agressieve terminologieën als af- of opsluiting beter verkoopbaar maakt? Wat kan Rutte in het Nederlands zeggen om de ramp iets te verzachten? ‘Het gaat goed met de afsluiting’, horen we hem ook niet in onze verbeelding zeggen. ‘Oudere Nederlanders zijn opgesloten’ durft hij evenmin aan, al dekt dat de lading nog het beste. Mijn moeder (97) snapt dat ook beter dan ‘lockdown’.
Lees Anton Koolhaas
Veel vogels genieten van onze tuin die voor veel geschikt is. Maar het vogelpaar dat besluit er te gaan wonen om een gezinnetje te stichten, is niet goed af. Wie in onze tuin geboren wordt, is geen lang leven beschoren. Ook onze honden genieten van de tuin en zij vinden dat zij er heersen mogen. Met alle gevolgen van dien voor de jonge vogelkroost die net iets te vroeg het nest verlaat. Een dodelijk apport is onvermijdelijk. Onze honden zijn lief maar slecht voor de vogelstand.
Vaak moet ik denken aan Nico en Mia, twee mussen die hun namen danken aan Anton Koolhaas die hun wedervaren beschreef. Liefde op het eerste gezicht. Het nest op een verkeerde plaats. Een kraamkamer aan gruzelementen. Maar de rouwperiode was kort. Nico en Mia begonnen vastberaden opnieuw. Nu op een veilige plek. Een les voor de vogels in onze tuin. Maar zij lezen Anton Koolhaas niet. Veel gemiste wijze lessen. Helaas niet alleen voor de vogels.